Efling og jafnrétti

Það vekur furðu mína að sumir og þá þeir helst sem sitja við stjórnvölinn og telja sig ábyrga og vita allt, geta sett hluti í samhengi og reiknað út að samfélaginu sé hætta búin ef verst launaði hópur manna á vinnumarkaði fengi launahækkun. Launahækkun sem vissulega væri há í prósentum talið en ekkert sérstök í krónutölu.

Hvernig má það vera að rök séu sett fram til að styðja við þá fullyrðingu að laun félagsmann Eflingar séu til þess fallin að setja samfélagið á hliðina.  Við erum að tala um laun sem allir viðurkenna að ekki er hægt að lifa á sómasamlegu lífi, við erum að tala um launþega sem sem eru ekki í neinum hlaupastörfum, við erum að tala um fólk sem sinnir einhverju því mikilvægasta í samfélaginu s.s.... uppeldi barna okkar ....umönnun aldraðra... þrifum á öllum þeim úrgangi sem til fellur hjá okkur daglega. 

Ég fullyrði að þessi barátta er ekki einungis launabarátta, að stærstum hluta til er þetta spurning um jafna stöðu, jafnrétti.

Þegar stöður eru veittar og nefndarsætum er deilt þá rísa gjarnan upp hópar sem telja óhæfuverk á ferð, ekki sé jafnt á milli karla og kvenna.   Digrar greinar  eru skrifaðar þar sem inntakið er ójafnrétti, kynjahalli.   Kærur eru gefnar út og bætur borgaðar (stundum).  Allt er þetta gott og blessað og mjög oft augljóslega rétt. 

Við hlustum á jafnréttisspjall ráðandi aðila (t.d. stjórnenda borgar) sem gera sig gáfulega í framan og eiga ekki nægjanlega sterk orð til að lýsa því hvað jafnrétti og jöfn dreifing tækifæra sé þeirra fararskjóti.

Hvers vegna stígur þetta fólk ekki fram, nú þegar verst launaða fólkið (að mestum hluta konur) er að berjast fyrir bættum kjörum.   Hér er tækifærið til að styðja við jafnréttisbaráttu, vera ærlegur og viðurkenna (í verki) mikilvægi þess að við öll sem samfélag viljum ekki líta út eins og afdankað bananalýðveldi þar sem margfalda má lægstu laun með 10 eða 20 til að ná í þau hæstu.

Ruglið

Þetta er svo sorglegt, grátlegt, smáborgaralegt bull að stilla málum upp með þessum hætti... og ekki orð um það meir!!.

Íslensk ofurpör

Sömu laun

Held að ljósfeður fengju sömu laun og ljósmæður.  Höfum fordæmið m.a. í kennarastétt, þar er hópur karla sem er á jafn slæmum launum og konurnar.  Málið snýst vitaskuld um samfélagslega sýn á mikilvægi starfa.  Lítum til upphafstíma verkalýðsbaráttu þegar kjör lástétta voru skorin við nögl, gilti þar einu hvort um karla eða konur var að ræða. Baráttan var og er alltaf barátta við fjármagnseigendur, það eru þeir sem stjórna samfélaginu og setja mál á dagskrá sem þeim þóknast.  Klisjur um sambærileg laun svo hæfir aðilar fáist til starfa eru boðorð þeirra sem fjármagninu stjórna og útdeila krónum til eigin nota.  Meir að segja eru til þingmenn sem láta það út úr sér að laun þeirra verði að vera há svo hæft fólk fáist til starfans.  Hvað mundi vekakonan eða maðurinn segja um þannig fullyrðingar?  Hygg að 500000 kr eða hærra mundi teljast ágætis laun í augum þess ágæta fólks. Laun ljósmæðra og sambærilegra vinnandi stétta munu ekki breytast fyrr en við stöndum í alvöru upp í hárinu á fjármagnseigendum.

Dagurinn engin tilviljun

Sjálfumgleði eða. ..?

Verður myndin þá aðallega byggð á ferli höfundarins sjálfs?

Hvað einkennir leiðinlegt fólk?

Leki svo kom reikningur

Kvöld eitt í byrjun marsmánaðar steig ég ofan í poll á svefnherbergisgólfinu.  Auðvitað brá mér nokkuð og eftir smá rannsókn var ljóst að vatn seytlaði niður úr loftinu, ekki mikið en samt nægjanlegt til að búa til dropasinfóníu í kvöldkyrrðinni.  Handklæði, tuskur og balar sett undir lekann, forðast frekari skemmdir.

Næsta dag er haft samband við tryggingarfélag og þeir senda pípara um hæl, sá gerir sínar rannsóknir og kemst að því að lekinn komi utan frá og þar með sé málið ekki á höndum hans né tryggingarfélagsins.  Næstu daga helst lekinn stöðugur og í lítratali, líkur á að lekinn sé að utan fara að vera fráleitari.  Hálfum mánuði síðar á múrarameistarinn tíma aflögu til að skoða aðstæður, það tekur hann skamma stund að fullyrða að leki sem þessi geti ekki verið að utan - lagnir í vegg hafi gefið sig.  

Með álit múrarans að vopni var haft samband við tryggingafélagið og þeir upplýstir um stöðu málsins og beðnir um leið að mæta á staðinn í  eigin persónu og gera sínar rannsóknir.

Í framhaldinu var brotin upp veggur  þar til komið var að tærðu röri sem ekki gat haldið neinum vökva í farvegi.  Viðgerðaferli hófst,  skipt um rör, múrað í brotið  og að síðustu  var málun á veggstúf þar sem lekinn átti upptök svo og tveimur veggjum í herbergi þar sem vatnið hafði sullast niður.  

Viðgerðin var töluvert dútl þá aðallega þannig að píparar þurftu að koma tvisvar til þrisvar sinnum,  málarinn eitthvað svipað oft en múrarinn gat leyst sitt verk í einni ferð.  Án þess að tímamæling hafi farið fram, þá sýnist mér að samanlagður tími iðnarðarmanna á staðnum nemi samtals tveimur fullum vinnudögum algert hámark þremur vinnudögum.

Fagvinna var með miklum ágætum og samskipti við iðnaðarmenn eins og best verður á kosið.

Verki lokið allir ánægðir - svo dögum síðar kemur reikningur frá tryggingarfélaginu er nemur eigin áhættu (10%) upp á kr. 88,500,-  Þessi upphæð felur það í sér að heildarviðgerðarkostnaður er upp á kr. 885.000.-  Með hliðsjón af áðurlýstum verkferlum og þeim tíma sem fór í verkið þá finnst mér þetta heldur mikið, upphæðin nemur útgreiddum tveimur mánaðarlaunum mínum (sérfræðingur hjá sveitarfélagi m.fimm ára háskólamenntun að baki).    

Mín spurning snýr að því atriði hvort þarna sé eðlilegt samhengi á milli. Eru laun mín og minnar stéttar of lág?  Eru iðnaðarmannalaunin of há?  Er taxtinn sem notaður er gagnvart tryggingarfélögum annar en á venjubundnum markaði?   Borga tryggingarfélögin það sem sett er upp? Sú reynsla sem ég hef af þessum atburðum skýra a.m.k. fyrir mér ástæður þess að  tryggingargjöld eru há.

Einhverjum dettur í hug að efniskostnaður hafi gleymst, því væri til að svara að rörið í vegginn greiddi ég sérstaklega,  málningin get ég fengið í búð á um kr. 10.000.- steypan er um 0,1 m3  og kostar varla hundruð þúsunda.

Í mínum huga er niðurstaðan sú að gjald fyrir þriggja daga vinnu jafngildir útgreiddum tveggja mánaða launum mínum.  Ég er tryggður og borga ekki nema 10% en breytir það einhverju í þessu samhengi?

Hrollur

Verði til ríkisstjórn út úr þessu spjalli þeirra þá dregur fyrir sólu í huga mér.  Ójöfnuður og eiginhagsmunir muna halda innreið sína í samfélag okkar sem aldrei fyrr.  Dapurt!

 

 

 

 

Þingmenn Viðreisnar boðaðir á fund

Að bresta í...

Mikið hefði verið gaman að hlusta á Ilmi K flytja lagið við undirleik gamla þungarokkarans. Augljóslega skipulagt atriði og tæpast hægt að kalla atburðinn að bresta í söng.

Þegar ég brest í söng þá er það öllum að óvörum, sjálfum mér mest og engum til gleði.

Ilmur brast í söng í borgarstjórn

Hvað?

Þar með er ljóst að Magnús verður ekki formaður.

Dagur B. styður Magnús Orra

Er alveg ómögulegt að nota íslensku?

Final Four!  Þú ert ekkert betri fréttamaður þótt þù slettir svona.

 Glæsilegur leikur Arons í fjórðungsúrslitum er fagnaðarefni.

Aron besti leikmaður Meistaradeildarinnar

Námslán enn er von!

Námslán er í sjálfu sér aðferð samfélagsins til að styðja við þá einstaklinga sem vilja mennta sig - sjálfs síns vegna og að sjálfsögðu fyrir samfélagið.   Hátt menntastig er eitt af þeim viðmiðum sem sýnir stöðu samfélags og því hærra sem menntastigið er því betra er samfélagið.   Fjölmenntuð þjóð á augljóslega margra kosta völ þegar kemur að atvinnuháttum og þjónustu.   Með þessum orðum er ég að undirstrika að menntun er ekki og  bara ekki einkamál þess sem menntast, einnig innlegg til samfélagsins og stuðningur við það. Einsýnt er því að samfélagslegur ávinningur af menntun og stuðningur við fólk sem vill menntast er mikill.   Þótt svo að kjör á námslánum hafi verið heldur skárri oft á tíðum en af venjubundnum neyslulánum, þá er það auðvitað augljóst að byrði af greiðslu þeirra er umtalsverð þegar námi er lokið. Það segir sig sjálft  að einstaklingur sem kemur úr þriggja til sex ára háskólanámi er ekki eignamikill aðili.  Yfirleitt eru námslánaskuldir það eina sem hann á.  

Baslið byrjar þegar námi er lokið.   Fær námsmaðurinn vinnu?  Fær hann vinnu við hæfi sinnar menntunnar?   Við getum gengið út frá því sem vísu að launakjör eru ekki alltaf mikið betri  hjá hámenntuðum einstaklingi en þeim sem fer á vinnumarkað að afloknum grunnskóla eða framhaldsskóla.   Það má  sömuleiðis velta  fyrir sér ævitekjum fólks, þess sem ekki menntaðist og þeim sem fór í langskólanám.  Stundum heyrist það sjónarmið að sá sem kvartar um léleg laun eftir langt nám geti sjálfum sér um kennt, honum hafi verið nær að æða þetta í skóla í stað þess að fara í vinnu.  Þá  erum við komin aftur að því sem nefnt var í upphafi þ.e. mikilvægi menntunnar fyrir samfélagið og alla þess innviði.  

Nú virðist hafa orðið stefnubreyting á námslánamálum,  einhverskonar námsstyrkir verði teknir upp, mætti kalla þetta námslaun að hluta til.  Þarna er á ferð ef rétt er frá greint kerfi sem þróa þarf áfram í átt að námslaunum til þeirra sem standast kröfur um námshraða og árangur.  Er nokkuð óeðlilegt að manneskja sem  menntar sig og sinnir sínu námi vel fái námslaun? 

Sjálfur hef ég þegið námslán og fylgst með fóli á námslánum.  Ekki fæ ég séð að námslán fyrr á árum né nú hafi skapað námsmönnum mikil tækifæri til eignamyndunar eða að lifa lífinu á háum skala hins efnaða manns.  

Hitt veit ég að námsmaður nýkominn úr námi er tekst á við lífið með sama hætti og allir aðrir sem á vinnumarkað koma, stofna heimili, eignast eitthvað, tryggja stöðu sína.  Oftar en ekki fer verulegur hluti launa í leigu og ... takið vel eftir afborganir af námslánum.

Um árið var tekin sú ákvörðun að niðurgreiða höfuðstól skulda íbúðareigenda. Til rökstuðnings var vísað í afleiðingar hrunsins.   Námsmenn fóru margir hverjir illa út úr átökum og afleiðinum gjörða fjárglæframanna ekki síður en við hin.  Námsmenn nutu ekki neins, fengu ekki neitt leiðrétt, þeir eiga inni hjá okkur eða hvað?   

Sú breyting sem hér er til umræðu virðist vera gott fyrsta skref,  fleiri góð þurfa að fylgja í kjölfarið  og öll skulu þau miða að jöfnuði og viðhaldi menntastigs  sem við erum sátt við sem þjóð.

Fleira þarf einni að koma til, svo sem afturvirk leiðrétting lána vegna hrunsins. 

Segjum bara niðurfelling  námslána hjá þeim sem hafa klárað  sitt nám á nokkuð réttum tíma seinasta áratuginn eða svo.  Raunsæi og réttæti er það ekki bara?